τα θρίλερ των 60's μας έχωναν νυχτιάτικα μέσα σ’ένα κάστρο, πύργο, λαγούμι, δεν ξέρω και γω τι άλλο κλειστοφοβικό (κι ας ήταν και ψηλοτάβανο) μαζί με έναν που ήταν ντυμένος Λάκης Γαβαλάς μείον το σολάριουμ. στα 70's κάθε Ρόζμαρι που σεβόταν τον εαυτό της το είχε κάνει με το σατανά αυτοπροσώπως και τα παιδάκια έριχναν μπινελίκια χειρότερα κι από την super3 και την θύρα 4 μαζί και στριφογύριζαν τα κεφάλια τους σαν να ήταν σβούρες.
το 1982, ένας αληθινός Master of Horror, o John Carpenter θέλοντας να πρωτοτυπήσει και να ξεχωρίσει από τα θρίλερ των προηγούμενων δεκαετιών, επέλεξε ένα πειραγμένο ριμέικ του "the thing from another world" του 1951, τσεκουρώνοντας τις τρεις τελευταίες λέξεις.
κλασσική και πέρα από κάθε κριτική και σχολιασμό ταινία, που είμαι σίγουρος ότι δεν την έχετε δει.
πρόκειται για την πρώτη ταινία της αποκαλούμενης από τον "τριλογίας της αποκαλύψεως", μαζί με τις prince of darkness και in the mouth of madness και επίσης είναι η πρώτη ταινία του που ο Carpenter δεν έγραψε ο ίδιος τη μουσική, αλλά άφησε τον Ennio Morricone να αναλάβει το project και έκανε ένα απλούστατο αλλά απόλυτα επιτυχημένο ψυχοπλακωτικό soundtrack που θα μπορούσε κάλλιστα να είχε γίνει από τον ίδιο τον σκηνοθέτη. μια ταινία που καταφέρνει να επαναλάβει με απόλυτη επιτυχία το σκοτεινό κλίμα κλειστοφοβίας και αγωνίας του alien και να το πάει ένα βήμα παραπάνω, προσθέτοντας στοιχεία παράνοιας και καχυποψίας των πρωταγωνιστών, κάνοντας την ταινία να παρακολουθείται από την άκρη του καθίσματος από την αρχή ως το τέλος. επίσης είναι από τις περιπτώσεις remake που ξεπερνάει το πρωτότυπο.
ένας εξωγήινος οργανισμός ανακαλύπτεται απο την επιστημονική ομάδα Νορβηγών στην ανταρκτική, αφού τους εξολοθρεύει, καταδιώκεται από τους τελευταίους 2 επιζώντες όπου και φτάνει στην βάση των αμερικάνων με τη μορφή ενός σκύλου χάσκι...
κλειστοφοβικές σκηνές, ανταρκτική (για να μη μπορείς ν’ανοίξεις την πόρτα και να φύγεις όταν τα πράγματα παραγίνουν ζόρικα), μεγάλη νύχτα (για να χαλάνε από το πρώτο πεντάλεπτο τα φώτα και οι γεννήτριες και να τελειώνουν συνέχεια οι μπαταρίες απ’τους φακούς), πολλά καλά σκυλιά (για να μπορείς να ξεχωρίσεις - αν είσαι ηλίθιος - το κακό σκυλί), εξωγήινες οντότητες και επιστήμονες που κάνουν αιματολογικές αναλύσεις κάθε τρεις και λίγο καταμεσής του άσπρου πουθενά.
οκ, μπορεί να σας φανεί cult, αφού τα ειδικά εφέ είναι ξεπερασμένα πλέον, καθώς ήταν πρόδρομος των σημερινών, αλλά αυτό δεν την κάνει καθόλου λιγότερο καλή ταινία, μιας και θεωρώ πως είναι από τις καλύτερες στο είδος της, από τον καλύτερο στο είδος του.
αυτά από μένα για την ώρα
Ανεπρόκοπος
το παράκανες λίγο με το ο καλύτερος στο είδος του αλλα ok :p
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο in the mouth of madness πολύ καλύτερο για μένα,μακράν πιο ατμοσφαιρικό και πιο "lovecraftian",με εξαίρεση ίσος το τέλος τρομερή ταινία.