ναι, στην Pixar κάνουν θαύματα. ναι, το Up ήταν αριστουργηματικό και σαν animation και σαν σενάριο, με απίστευτο συναίσθημα. αλλά! δεν ξέρω αν το προσέξατε όσοι μας διαβάζετε τακτικά, δεν ξέρω αν το ψάξατε καθόλου, αλλά στις ταινίες των 00's έβαλα ένα animation, το Mary and Max. κατά τη γνώμη μου είναι μακράν το καλύτερο animation της δεκαετίας. είναι λες και συνάντησε o Jean Pierre Jeunet ( αυτός με το The City of Lost Children και το Amelie βρε) τον Tim Burton.
η Μary είναι 8 χρονών και ζει στην Αυστραλία, μόνη της, χωρίς φίλους, παραμελημένη από την οικογένεια της. ο Μax, ένας μοναχικός σαρανταπεντάρης που ζει στη Νέα Υόρκη. η μικρή τυχαία θα βρει τη διεύθυνση του άγνωστού της Max και θα του στείλει ένα γράμμα, λέγοντάς του όλες τις μικρές καθημερινές ανοησίες που θα μοιραζόταν με κάποιον φίλο της. ο Max, θα της απαντήσει, γεμίζοντας το γράμμα με όλες τις σκέψεις του που μέχρι τώρα μοιραζόταν μόνο με τον εαυτό του και τον φανταστικό του φίλο και θα συνεχίσουν να αλληλογραφούν για περισσότερα από 20 χρόνια με σκαμπανεβάσματα, αποκαλύψεις, χαρές και απογοητεύσεις. μου θύμισε αρκετά το about schmidt, ο πρώην master των μικρού μήκους animations και παρασημοφορεμένος με oscar Αdam Elliot έδωσε τον καλύτερο του εαυτό. ευχάριστα σκοτεινό, χαρούμενα μελαγχολικό, ξεκαρδιστικά αφελές, μα πάνω απ' όλα απολαυστικό. όσοι περιμένετε animation επιπέδου Pixar θα απογοητευτείτε. αλλά μερικές φορές το συναίσθημα που βγάζει μια ταινία είναι σημαντικότερο από τα σκηνικά και το 3D. αξίζει τον κόπο να το δείτε, είναι πραγματικά πολύ όμορφο.
Ανεπρόκοπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου