λίγα λόγια κι από μένα... είδα το Black Swan. το σταμάτησα δυο - τρείς φορές όχι για να κάνω κάτι να φάω ή να κάνω καφέ ή να κάνω τσιγάρο. το σταμάτησα για να μιλήσω στο τηλέφωνο και για να κάνω καμιά βόλτα στο internet. και είναι κάτι που δεν κάνω συχνά. δεν θα πω πολλά... μπράβο στην Kunis, μπράβο στην Portman για τις "ματωμένες" πουέντ της, μέχρι εκεί. όσοι το είδατε και σας άρεσε, δείτε το Mulholland drive του Lynch. αν σας αρέσει είναι πρόοδος. αν δεν σας αρέσει, βάλτε αντ1 έχει step. δεν ξέρω αν "μιλάει" διαφορετικά στον ψυχισμό των γυναικών η ταινία, αλλά μόνο από κοπέλες άκουσα καλά λόγια. ίσως φταίει η έμφυτη τάση προς την ανασφάλεια, ίσως φταίει που ήθελαν να γίνουν χορεύτριες και δεν έγιναν, εγώ ούτε το ένα έχω, ούτε το άλλο. ούτε μισαλλόδοξος είμαι... για αυτό θα πω "Lynch και ξερώ ψωμί!".
ΥΓ. δεν θυμάμαι πως το έλεγε εκείνο το catchy ο Λιακόπουλος με τους καναπέδες και τα ντιβάνια, αλλά η επόμενη ταινία που πρέπει να δείτε είναι το The three burials of Melquiades Estrada. θα κάνω κι ένα review κάποια στιγμή...
αυτά
Ανεπρόκοπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου