δυο αδέρφια και η ιστορία τους, σκληρή όσο και ο τόπος όπου διαδραματίζεται. πολύ σκληρή. πολύ αληθινή. πολύ british, πολύ brutish, πολύ mannish. μυρίζει μαύρη μπύρα, γεμάτα σταχτοδοχεία και ιδρώτα ανάκατο με φόβο. λιτή στην αφήγηση και το ύφος, με άρμα έναν ήρωα αντικινηματογραφικό στην όψη, ένα κατά τα άλλα βαρετό επαρχιακό σκηνικό και μία παρέα αδιάφορων απατεωνίσκων β' κατηγορίας στήνεται μία οργισμένη ιστορία που κερδίζει εντυπώσεις σχεδόν από το πουθενά, με σάουντρακ διαμάντι. μία ιστορία αυτοδικίας αλλά και μία σιωπηρή αίτηση συγχώρεσης προς το πρόσωπο εκείνο που βασανίστηκε όχι μόνο από τους δράστες αλλά και από την απουσία του αδερφού του. μια εκδίκηση που έρχεται να αποδώσει "δικαιοσύνη" υπέρ τρίτου φέρει πάντοτε το σαρκοφάγο αίσθημα της ενοχής και της αυτομεμψίας. αν δεν σας εντυπωσίασα ακόμη απορώ τι σόι αναγνώστες είστε εσείς. η ταινία διαρκεί 90 λεπτά. οτιδήποτε περισσότερο θα ήταν περιττό, ούτε καθυστερήσεις, ούτε παράταση, ούτε πέναλτυ. οι καλοί οι λογαριασμοί, άλλωστε, λύνονται και τρώγονται όπως ακριβώς και η εκδίκηση : κρύα
Ανεπρόκοπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου