Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Amici Miei/ My Friends/ Οι Εντιμότατοι Φίλοι μου




όταν μεγαλώσω... θυμάστε τις εκθέσεις που γράφαμε στο δημοτικό; ε λοιπόν, όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω σαν τον Lello Maschetti , τον Melandri, τον Perozzi, τον Sassaroli ή σαν τον Νecchi. χωρίς φτιασίδια, χωρίς δηθενιές, όσα κοστούμια και αν περάσουν από πάνω μου. σαν τους τέσσερις ιταλούς πενηντάρηδες με καρδιά δεκαεξάρη του Mario Monicelli. Amici Miei λέγεται η ταινία που θα σας προτείνω σήμερα. My Friends στα αγγλικά, Οι Εντιμότατοι Φίλοι μου στα ελληνικά. αυστηρά αντρική ταινία, θα γελάσετε, θα κλάψετε με την κατάντια του φύλου μας και προφανώς η άλλη δεν θα την ετκιμήσει... ούτε καν το φρύδι της θα κουνήσει συγκαταβατικά. οπότε μαζέψτε τα φιλαράκια σας, αράξτε όλοι μαζί, λερώστε τους καναπέδες με μπύρες και φαγητά και απολαύστε.
πρόκειται για την ιστορία μεσήλικων ανθρώπων που αρνούνται να ενηλικιωθούν, που ζουν ακόμη στον κόσμο των εφήβων, εστιάζοντας τη ζωή τους σε "πλάκες", φάρσες και γενικά σε πράξεις με στόχο την ανατροπή του κατεστημένου: ο αρχιτέκτονας που εγκαταλείπει την οικογένειά του για να διασκεδάσει με τους φίλους του ή για να φλερτάρει μια παντρεμένη, ο χειρουργός που αδιαφορεί για τους ασθενείς του, προτιμώντας να πάει να βρει την παρέα του, ο δημοσιογράφος που αρνείται να καταλάβει τον χωρίς χιούμορ γιο του, ο ξεπεσμένος κόμης που διώχνει την καταπιεστική του οικογένεια για να τα φτιάξει με μια νεαρή χαζούλα... βέβαια σε καμιά περίπτωση ο σκηνοθέτης δεν θεοποιεί τους χαρακτήρες, ούτε για λίγο, ίσα ίσα δείχνει τις αρνητικές και κυνικές πλευρές τους. και αν σας φαίνεται ρηχή, να είστε σίγουροι ότι εκτός από το ότι είναι ύμνος στην ανδρική φιλία, θίγει θέματα όπως η μοναξιά και ο θάνατος με μαύρο, μηδενιστικό χιούμορ και μεγάλες δόσεις αυτοσαρκασμού.
και κάτι τελευταίο... είτε τους μισήσετε είτε τους αγαπήσετε, το σίγουρο είναι ότι πολλές φορές θα ξεκαρδιστείτε πραγματικά από τα γέλια. και κάτι ακόμα... το φινάλε της ταινίας με έκανε να συγκινηθώ απίστευτα αλλά ταυτόχρονα να μην μπορώ να συγκρατήσω τα γέλια μου. και κάτι ακόμα... αν νομίζει κάποιος ότι είμαστε νέοι ακόμα για να παραδειγματιστούμε από δαύτους, να την δει τώρα αμέσως!!!  αυτά... δείτε την και θα δείτε με άλλο μάτι τη ζωή...  


ΥΓ. δεν αναφέρθηκα στις δύο συνέχειες της, καλές είναι αλλά η πρώτη είναι αριστουργηματική... προτιμήστε την...

ΥΓ2. οι μεγαλύτεροι, πιστεύουν ότι κανένας "πιτσιρικάς" δεν μπορεί να εκτιμήσει αυτή την ταινία ούτε στο ελάχιστο. εγώ διαφωνώ εν μέρει μιας και σίγουρα θα την δω με άλλο μάτι στα 30κάτι - 40κάτι μου , αλλά δεν μπορώ να φανταστώ πόσο περισσότερο θα την ευχαριστηθώ.

Ανεπρόκοπος

1 σχόλιο:

  1. το σκηνικό με τον τροχονόμο και αυτό στον σιδηροδρομικό σταθμό με τις φάπες είναι απερίγραπτα.απ΄τις κορυφαίες κωμωδίες
    τον προφέσορα τον αναγνώρισες;
    Emilio Largo
    κακός του 007

    ΑπάντησηΔιαγραφή